Aποτελεί εξέλιξη της Capoeira.

Eμφανίστηκε γύρω στο 1970 όταν οι αντίπαλες συμμορίες της Αμερικής άρχισαν να λύνουν τις διαφορές τους χορεύοντας αντί να χρησιμοποιούν όπλα.

Στη δεκαετία του 70, όταν ξεκίνησε η hip hop κουλτουρα στην Νέα Υόρκη, DJs διοργάνωναν πάρτι στις γειτονιές.

Σε αυτά τα πάρτι, ξεκίνησαν να παίζουν δύο κόπιες από το ίδιο κομμάτι μιξαρισμένα μεταξύ τους ώστε να παρατείνουν τη διάρκεια του break του κομματιού.

Όταν το break ξεκινούσε, ξεκινούσαν να χορεύουν ξέφρενα στο γεμάτο ενέργεια σημείο του κομματιού.

Γι’ αυτό και ονομάστηκαν break-boys και break-girls ή εν συντομία, B-Boys και B-Girls.

Οι κινήσεις του breakdance γίνονται κυρίως ενώ ο χορευτής βρίσκεται χαμηλά στο έδαφος (downrock moves) και περιλαμβάνουν ακροβατικές κινήσεις με πολλές στροφές και πόζες.

Γι' αυτό και χρειάζεται πολύ εξάσκηση και αρκετό χρόνο για να τελειοποιήσει κάποιος τις ικανότητές του.

Οι breakers χορεύουν κινήσεις και σε όρθια στάση (uprock moves), και παρ' όλο που είναι λιγότερο εντυπωσιακές από τις downrock moves, επιλέγονται από τους χορευτές γιατί τους δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξουν το δικό τους χορευτικό στιλ και να ξεχωρήσουν.

Οι βασικές κατηγορίες κινήσεων breakdance είναι:

• το Toprock ή Uprock: κινήσεις που γίνονται ενώ ο χορευτής είναι όρθιος.
• το Downrock: κινήσεις που γίνονται ενώ ο χορευτής βρίσκεται χαμηλά στο έδαφος.
• το Πάγωμα (Freeze): οι πόζες, το σταμάτημα των χορευτών σε μία θέση.
• οι Δυναμικές κινήσεις (Power moves): ακροβατικές που γίνονται κυκλικά και περιλαμβάνουν στροφές στο έδαφος ή στον αέρα.

Κατά το τέλος της δεκαετίας του '70 ο χορός εμπλουτίστηκε με περισσότερες φιγούρες εδάφους οι οποίες άλλαζαν σύμφωνα με την εξέλιξη της Ηip Ηop μουσικής στην οποία στηρίζεται το Breakdance και βελτιώθηκε η τεχνική των ποδιών.

Το Breakdance έγινε δημοφιλές παγκοσμίως τις δεκαετίες του '80 και του '90, καθώς πολλές φιγούρες Breakdance ενσωματώθηκαν σε ταινίες και θεατρικές παραγωγές σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία.